ZŁOTA ZAWIESZKA WYSADZANA RUBINAMI O SZLIFIE ŁEZKA I BRYLANTAMI. Z-09

Opis

Rubin jest jednym z najstarszych, najrzadszych i najbardziej szanowanych klejnotów na świecie, często nazywanym „królem klejnotów”. Nazwa Rubin pochodzi od słowa „rubeus”, co z łaciny oznacza czerwony. W starożytnym sanskrycie rubin przetłumaczono jako „ratnaraj” co oznaczało „króla drogocennych kamieni”.  Jeżeli szukamy pięknego czerwonego kamienia, to rubin jest idealnym wyborem. Dzięki swojej twardości, trwałości, połyskowi i rzadkości jest najbardziej pożądanym klejnotem, nie tylko przez kobiety, ale także przez mężczyzn.

Rubin jest czerwoną odmianą korundu. Ponieważ rubin i szafir są identyczne we wszystkich właściwościach z wyjątkiem koloru, można powiedzieć że rubin to czerwony szafir. Jednakże, ze względu na swój szczególny urok i znaczenie historyczne rubin zawsze był  klasyfikowany jako indywidualny kamień szlachetny. Dziewiątka w skali Mohsa oznacza że rubin (korund) jest drugi zaraz za diamentem jeżeli chodzi o twardość. Rubin, tak jak i szafir, charakteryzuje się pleochroizmem (zjawiskiem zmiany barw, zależnie od kątów padania światła) i luminescencją. Inkluzje, które występują w rubinach wskazują na pochodzenie kamienia. Przykładowo dla rubinów birmańskich, charakterystyczne są krótkie igiełki rutylu. Krystalizacja rubiny przebiega w sposób tabliczkowy, bipiramidalny lub słupkowy z podstawą sześcioboku.

Jak wiemy, korund jest minerałem bezbarwnym. To dodatek w postaci pierwiastka chromu nadaje czerwoną barwę rubinom. Im więcej tego pierwiastka, tym barwa będzie intensywniejsza. Dodatkowo fluorescencja rubiny, powodowana jest również przez chrom, przez co barwa jest silniejsza. Częstym pierwiastkiem który również występuje w rubinach, jest żelazo. Niestety im go więcej tym blask kamienia jest mniejszy, barwa ciemniejsza. Przyczyną tego jest występowanie obok siebie szafirów i rubinów. To właśnie żelazo „poprawia” niebieską barwę szafirów, ale jednocześnie obniża intensywność rubinowej czerwieni.

Rubin głównie występuje w Afganistanie, Kambodży, Indiach, Kenii, na Madagaskarze i Sri Lance oraz w Pakistanie, Tanzanii i Tajlandii. Niestety rubiny o masie powyżej 5 karatów występują niezwykle rzadko, a te powyżej 10 karatów to już są bardzo, bardzo rzadkie. Ze względu na to że rubin i szafir to korundy, ich występowanie też jest podobne. Bardzo często znaleźć je można w skałach metamorficznych, w warstwach marmuru. Pojawiają się też w skałach bazaltowych, jednak te pochodzące z tych skał, posiadają większą domieszkę żelaza niż te ze skał marmurowych, przez co są mniej cenne ze względu na „brzydszą” barwę. W wielu miejscach na świecie można znaleźć rubiny i różnym nasyceniu barwą czerwoną, jednakże nie można definitywnie stwierdzić, na podstawie barwy, który rubin pochodzi z którego regionu na świecie, ponieważ w jednym miejscu może występować duży przekrój kryształów rubinu. Jednak to rubiny z Birmy uznaje się za najcenniejsze, tam właśnie najczęściej występują te o zabarwieniu „krwi gołębia”.